O nas

Jesteśmy lokalną wspólnotą ludzi wierzących w Jezusa Chrystusa. Razem tworzymy jeden ze zborów Kościoła Zielonoświątkowego w Polsce. Poprzez żywą relację z Bogiem oraz rozwijanie więzi z innymi chrześcijanami doświadczamy pozytywnych zmian w życiu. Dlatego spotykamy się na nabożeństwach oraz w małych grupach domowych. Nauczamy Bożego Słowa, rozmawiamy z Bogiem – modlimy się, troszczymy się jedni o drugich, uczestniczymy w komunii.

Tworzymy wielopokoleniową rodzinę – dzieci, nastolatki, osoby w średnim wieku, jak również seniorzy znajdują w niej swoje miejsce oraz odpowiedni dla siebie sposób komunikacji i ekspresji. Doświadczając wspaniałości Bożego życia, wielbimy Boga i dzielimy się z innymi Dobrą Nowiną o zbawieniu przez Jezusa Chrystusa. Odwiedzamy zakłady karne, służymy dzieciom z rodzin dysfunkcyjnych, niesiemy uwalniającą nadzieję będącym w nałogach, pomagamy potrzebującym.

W co wierzymy?

Historia

Historia powstania zboru „Elim” sięga 1910 roku, kiedy to na Śląsku Cieszyńskim miało miejsce duchowe przebudzenie. Utworzono wtedy, dzięki aprobacie władz austriackich, Związek Stanowczych Chrześcijan. Była to pierwsza społeczność zielonoświątkowa w Polsce.

Jednym z pierwszych liderów społeczności był Karol Śniegoń, który został pastorem zboru Zielonoświątkowego w Cieszynie. Na co dzień pracował w zakładzie szewskim, by mieć środki na utrzymanie żony oraz trojga dzieci. Praca nie przeszkadzała mu w służbie. Dodatkowo, oprócz nauczania Słowa Bożego, redagował pismo „Głos Prawdy”. Wraz z małżonką wiernie służyli do końca swojego życia. R.J. Wojnarowie, opisując jego życie, podsumowali je słowami: „Karol Śniegoń był mężem modlitwy i jednej księgi – Pisma Świętego. Takim też pozostał w pamięci tych, którzy z nim przez wiele lat współpracowali”.

W początkowych latach nie było kaplicy, a spotkania odbywały się po domach. W 1948 roku rodzina Kupków posiadająca nieruchomość na ul. Przepilińskiego odstąpiła swój budynek gospodarczy na rzecz kościoła. Dzięki ofiarności zborowników przystosowano go na potrzeby zboru. Nową kaplicę otwarto 19 czerwca 1948 roku. W latach pięćdziesiątych naszą wspólnotę (podobnie jak inne na terenie Polski) spotykały różnego rodzaju trudności ze strony władz, które więziły przywódców. Prześladowania jednak nie zniszczyły kościoła, ale przyczyniły się do jego rozwoju.

Po śmierci prezbitera Karola Śniegonia w 1972 roku, na pastora został powołany prezbiter Marian Suski, z wykształcenia prawnik. W związku z tym, że dotychczasowa kaplica była zbyt mała i nie posiadała pomieszczeń na spotkania dla dzieci oraz zaplecza socjalnego, wystąpiono do władz o pozwolenie na jej rozbudowę. W niedługim czasie, bo już w czerwcu 1974 roku, nasza społeczność mogła się cieszyć większą kaplicą. Rozbudowano przednią i tylną jej część, podniesiono strop, dobudowano nową kondygnację. Wraz z powiększaniem kaplicy, przybywało wiernych.

Zbór rozwijał się dynamicznie również w latach osiemdziesiątych, tak że w czasie nabożeństw brakowało miejsc. Władze miejskie zaproponowały nam wtedy zniszczony obiekt przy ulicy Bóżniczej. Budynek wymagał rozbiórki, którą szybko zrealizowano, po czym w 1985 roku rozpoczęto budowę nowej kaplicy. Otwarcie pierwszej jej części nastąpiło 9 maja 1987 roku. Dzięki Bogu nie zabrakło pieniędzy, gdyż zborownicy byli bardzo ofiarni i mogliśmy kontynuować budowę aż do dnia 25 czerwca 1989 roku, kiedy odbyło się otwarcie głównej sali nabożeństw wraz z zapleczem.

Wraz z wnoszeniem kolejnych murów, dbano jednak również o rozwój duchowy kościoła. W tym czasie prężnie działała służba ewangelizacyjna, która dzięki Bożej łasce przynosiła wspaniały owoc w postaci zbawionych dusz. Bóg nie tylko pomagał nam budować kaplicę, ale też dokonał dzieła budowy żywego Kościoła Jezusa Chrystusa w Cieszynie. W 1996 roku dotychczasowy pastor pomocniczy Janusz Cieplik został powołany na pastora zboru.

Dowiedz się więcej:

Nasz zespół

Janusz Cieplik

Pastor

Urodził się i mieszka w Cieszynie. Absolwent Seminarium Teologicznego w Ustroniu. Od młodości zaangażowany jest w życie i służbę zboru „Elim”. W 1983 roku powołany został do pełnienia funkcji pastora pomocniczego. U boku prezbitera Mariana Suskiego uczestniczył w dynamicznym, duchowym i liczebnym rozwoju wspólnoty wiernych oraz budowie budynku kościelnego przy ul. Bóżniczej. W 1996 roku zbór powierzył mu służbę pastora. Jest szczęśliwym mężem Ewy, ojcem Szymona (męża Marzeny) i Pauliny (żony Marcina) oraz dziadkiem dwóch wnuczek.